Перейти к содержимому

Сямейны сплаў па Нёману

Другі год запар мы з вялікай сям'ёй збіраемся на сплаў. Гэта пост - караценькае справаздача аб гэтым годзе

У прошлым годзе мы сплаўляліся па Беразіне, а на гэты год - вырашалі паспрабаваць Нёман.

Пачаткам маршрута, пасля вывучэння Гугла карты мы абралі сяло Кругліца ( https://www.google.by/maps/@53.5219563,26.6094289,17.39z?hl=en ). Каля яго ёсць адносна прыемны спуск на ваду, да якога можна пад'ехаць на нашых машынах (Додж Гранд Караван і Таёта Венза).

Састаў удзельнікаў такі:

  1. тата
  2. мама
  3. я
  4. Раман (малодшы сын)
  5. Дзяніс (старэйшы сын)
  6. Марыша
  7. Алёна
  8. Андрэй
  9. Яўген
  10. Вадзім
  11. Ася
  12. Дзіана
  13. Мілана
  14. Марк

Першы дзень, 20 жніўня быў вельмі прыемны - цёпла, сонейка сагравае. Тыя, хто прыехаў першым рэйсам, нават паспелі паплаваць па плыні Нёмана.

На жаль, наступны дзень, 21 жніўня, аказаўся не такім прыёмны: з самага пачатку дня пачаўся додж і ліў амаль да вечара. Так што мы не краналіся з месца. Неглядзячы на тое, што менавіта так і казаў прагноз надвор'я - было сумна. Увечары дождж спыніўся, з'явілася сонейка і прасушыла ўсё - гэта ўзняло агульны настрой. Да таго ж, увечары выпала раса - па прыкмете, гэта адзначае, што на наступны дзень з ранку дажджа ня будзе.

22 жніўня

Нарэшце, з раніцы сонейка і няма дажджу. Пачынаем зьбірацца, што заўсёды вельмі цяжка першы раз. На гэты дзень у нас было запланавана дайсьці да вусця ракі Сула і недзе там шукаць прытулку.

Недзе каля сканчення маршрута гэтага дня, мы спаткалі вёску Беражно - тут мы падзяліліся: я з дзецьмі спыніўся каб набыць малака і гародніны, а астатнія - паплылі шукаць месца для стаянкі.


Наканаваны маршрут мы выканалі і спыніліся на вельмі прыемным узбярэжжы не вельмі далёка ад вёскі Беражное (калі ісьці напрамкі, але я веславаў каля 40 хвілін ад Беражнога). На жаль, геатэггінг быў адключаны на телефоне - таму не магу паказаць дакладнае месца стаянкі - яно недзе тут: https://www.google.by/maps/@53.5738735,26.4760459,15.48z/data=!4m5!3m4!1s0x46d938cf2a4e5d17:0x58dc53321851fb47!8m2!3d53.5220234!4d26.6098276?hl=en

Гэтая стаянка нам спадабалася, але было 2 праблемы:

  1. Каровы на вольным выпасе, якія падышлі пазнаёміцца і напужалі нашых гарадскіх дзяцей. На жаль, мы не знайшлі іх уладальнікаў каб набыць яшчэ малака 🙁
  2. Гнезда шэршней (не вельмі блізка, але дзецям мы не дазвалялі хадзіць у тым напрямку болей)

23 жніўня

З раніцы - сонейка і надро'е добрае (негледзячы на непрыемны прагноз з аранжавым узроўнем небяспекі). Мы вырашаем, што трэба плыць далей.

Гэтым разам зборы значна хутчэй - бо ўжо вядома што і куды трэба раскаласьці. Так як прагноз не вельмі суцяшальны - то пачынаем планаваць, дзе сысьці з ракі і вырашаем - сёння нам трэба прайсьці ня меней чым да упадзеньння ракі Уша (Уса) у Нёман (вось сюды ці далей), каб у наступныя дні дайсьці да месца, дзе нас прасцей забраць.
Таксама, крыху зьмянаюцца каманды - мы з татай садзімся на байдарку (мне спадабалася болей чым на лодке, зачапляем за сабе грузавую лодку).
Першая партыя разам з мамай адчальвае каб спыніцца ў вёске непадалёк ад месца стаянкі, каб набыць яшчэ малака і гародніны. На жаль, малака не набылі, але бабулька, якую яны там сустрэлы падаравала нам шмат смачнай гародніны

Далей адплываем мы.
Спачатку, усё ідзе вельмі добра, але апоўдні пачынае псавацца надвор'е - уздымаецца моцны вецер, з'яўляцца тёмныя хмары - усё нагадвае на тое, што хутка будзе дождж. Мы з татам, як самые хуткіе, вяслуем наперад, каб знайсьці месца для стаянкі. Недалёка ад нашай сённяшней мэты (як мы ўзгадалі потым) - мы пабачылі вельмі добрае месца (на высокім узбярэжжы стаіць сасновы бор, відна далёка), але вырашылі не спыняцца. Пасля - ідзе вельмі непрыемная ўзбярэжжа, на якім няма дзе спыніцца. І тут пачынаецца дождж... Мы яго перачакалі пад нейкай івай, трымаючыся за яе галіны, каб плынь нас не зьнесла, а лодкі - зьбіліся ў гурт і перачакалі пад накрыўкай 🙂

Як толькі доджд спыніўся - мы згуртаваліся і вырашылі, што трэба шукаць прытулак каб пасушыць усё, што намачылася. Так мы даплылі да Сіняўская слабады і спыніліся адразу за мастом ( https://www.google.by/maps/@53.592398,26.3366081,16.22z?hl=en ), але там была лінія ЛЭП і, як нам параіў мясцовы жыхар - мы вырашылі праплыць каля кіламетра, спыніліся там і пачалы сушыцца і рыхтавацца каб пераночыць.

24 жніўня

Уначы ўзняўся дождж, які не спыняўся да самага вечара. Дзесьці ў сярэдзіне дня, калі ўсе палаткі, акрамя адной былі мокрыя і дзеці зусім звар'яцелі - мы вырашылі, што пара вяртацца дадому (калі б дзеці былі больш звыклыя да такіх умоў - то можна было б і застацца, бо наступныя дні былі вельмі цёплыя). Разведалі, што вельмі недалёка ад нас лесная дарога, выклікалі эвакуацыю з Мінска - спачатку прыехала Вераніка і забрала дзяцей, а потым - Женя  на татавай машыне і забраў амаль усіх застаўшыхся. Ну і апошніх ужо ўначы забіраў зноў я на татавай машыне, бо мая была яшчэ не гатовая 🙁

Стаміліся па дарозе да дому

Ёсць вельмі цікавае пытанне - як падрыхтаваць месца стаянкі да залёвы: калі дождж л'е весь час без перапынку? Калі хто з чытачоў майго блога ведае - падкажыце, калі ласка.